In Rangala en de eerste stagedagen

Maandag 2 september : 

Vandaag hadden we een lange dag voor de boeg. We gingen naar de Immigration, hier hebben we wat zaken geregeld voor onze stages en voor ons verblijf in Kenia. We werden om 10 uur opgehaald en zouden rond 12 uur weer thuis zijn. Helaas ging het niet volgens plan en duurde het inmens lang. Om 12 uur zijn we samen met Millicent, onze Keniaanse coach, gaan lunchen. We hebben onwijs lekker gegeten, chicken chimichanga (weet niet precies hoe je het schrijf haha). Omdat we pas om half 3 onze paspoorten op zouden kunnen halen zijn we samen met Mariële langs de stages gereden om de tijd te vullen. We zijn er alleen langsgereden omdat we richting de Immigration moesten. Hierna zouden onze paspoorten klaarliggen. Uiteindelijk hebben we tot 5 uur bij de Immigration gezeten. Tijdens het wachten was er een onwijs grote storm die ze in Kenia ook al super lang niet meer hebben meegemaakt. Gelukkig was het grotendeels over toen we richting de supermarkt gingen om nog wat spulletjes te halen voordat we naar Rangala vertrekken. Alleen morgen moeten we nog wat laatste spulletjes halen. We zijn terug naar het huisje gebracht met een taxi, Millicent ging met ons mee zodat we zeker wisten dat we veilig thuiskwamen. Toen we het licht aan wilde gaan doen bleek dat het licht uit was gevallen dus toen hebben we mijn zaklamp even opgehangen. Hierna hebben we allemaal wat makkelijks gegeten, eigenlijk zouden we uiteten gaan maar dat durfde we niet met dit weer. 

Toen we lekker hadden gegeten hebben we nog flink wat gekletst en ben ik even in de douch gesprongen, even wat appen en op social media en weer lekker het bedje in. Morgen weer groeg uit bed omdat we eindelijk naar Kenia gaan.

Dinsdag 3 september :

JAA, vandaag eindelijk de dag aangebroken dat we naar ons eigen plekje vertrekken. Erg dubbele gevoelens, het was zo onwijs gezellig met z’n zesjes maar het is ook heerlijk om je eigen plekje met eigen slaapkamer en vooral kast te hebben. Maar stiekem ga ik de gezelligheid met zijn zesjes ook wel een beetje missen. Om 11 uur zijn we eerst even naar het ziekenhuis in Kisumu gegaan om te kijken waar we terecht komen als er iets met ons aan de hand is. Hierna gingen we even terug naar het huisje, hier was Consulata al ( ook een van onze Keniaanse coaches ). Er kwam een auto voor onze koffers en boodschappen en wij vertrokken met de buslijn naar Rangala. Na een warme rit van 1,5 uur kwamen we aan in de straat. Eerst zijn we even in het huisje gaan rondkijken en daarna gingen we even kijken op onze stageplaatsen.

Wat een onwijs lieve mensen zeg ! We zijn eerst gaan kijken bij de stage van Daphne en mij, in het ziekenhuis. Hier hebben we Sister ontmoet, het hoofd van het ziekenhuis. Hierna zijn we naar het babyhome gegaan, hier liggen allemaal weeskindjes maar wat zijn ze schattig !!!! We kwamen hier rond etenstijd dus hebben we mogen helpen om de kleinste kindjes eten te geven. Dit was zo onwijs leuk, wat een lieve kindjes maar wat een zielige en triest verhaal schuilt er achter ieder kindje. 

Marielle moest ons meetrekken naar ons huisje zodat we zelf wat konden gaan eten, dit kostte even wat moeite haha. Toen we terug in het huisje waren hebben we lekker met zijn allen nasi gemaakt. Na het eten gingen we heerlijk onze koffers uitpakken en onze kamers inrichten, wat heb ik hier naar uitgekeken. Hierna nog even lekker gedoucht en mijn haar in laten vlechten, en toen was het weer tijd voor bed. Morgen weer een drukke dag voor je boeg, slaaplekker ! 

Woensdag 4 september :

DAPHNE JARIG !! 

Vanochtend optijd wakker geworden om Daphne met haar 18e verjaardag te feliciteren. Hierna snel omgekleed en wat ontbeten, om 8 uur zou Consolata ons op komen halen om naar de sister van Babyhome te gaan. Natuurlijk ging dit op de Keniaanse manier en was Consolata 45 minuten te laat. Hierna even naar sister geweest, daarna snel door naar het stage adres van Britt. Even met de Sister van dit adres gepraat en Britt hier gelaten om een ochtendje mee te kijken. Rond half 11 waren we even naar het ziekenhuisje geweest om te kijken waar Daphne en ik ons moeten melden voor onze eerste stagedag, morgen. Daarna van 11.00 tot 15.00 pauze, dus even de was opgehangen en wat ballonnen aan de kindjes gegeven die op het schooltje zitten naast ons huisje, wat waren ze er blij mee. Toen we vertelde dat Daphne jarig was gingen ze allemaal voor Daphne zingen, onwijs leuk was dit ! Britt gingen Daphne en ik om half 1 opgehaald op haar stage. Even wachten tot 15.00 dus nog even de was opgehangen, wat gespeeld met de kindjes van het schooltje en richting Babyhome. Met zijn drie’tjes tot 17.00 geknuffeld en geholpen met het eten geven aan de kindjes. Hierna lekker met zijn allen een beetje gekookt, heerlijke risotte gemaakt. Hierna even de keuken schoongemaakt, gedouchd, wat geschreven en lekker naar bedje voor een volle stagedag vol indrukken.

Donderdag 5 september :

Vandaag op tijd uit bed om onze eerste stagedag te gaan beginnen, even samen ontbijten en om 8 uur melden in het ziekenhuis. Omdat het een klein ziekenhuisje is staan Daphne en ik samen, wel worden we regelmatig apart meegenomen door iemand anders. 

We begonnen de ochtend met de overdracht, hierna kwam de artsenronde. De arts probeerde alles goed uit te leggen, alleen snapte ik en Daphne het niet altijd haha. Hierna even medicijnen uitdelen en toen was het alweer tijd voor thee. Voor het middageten heb ik meerdere keren meegekeken met het plaatsen van een infuus, ze willen graag dat ik dit zelf kan voordat ik weer weg ga uit Rangala. Ook nog een paar keer naar de apotheek geweest om missende medicijnen te halen en medicijnen te halen voor de patiënten die net waren opgenomen. Toen middageten, we mochten naar ons huisje om hier met Britt te lunchen van 13.00 tot 14.00. 

Na het middageten hebben we meegekeken met de wondzorg bij kinderen met brandwonden, deze waren ontstaan door hete thee die over de kinderen was gevallen. Hierna nog een paar keer meegekeken met het zetten van een infuus, en om 15.00 weer medicijnen delen. 

Rond half 5 zijn we even naar babyhome gegaan omdat er in het ziekenhuis niks meer te doen was.